Niks weggooien

Iedereen die op de werkplaats van ZONDER GUM  of op het atelier bij mij thuis komt, weet intussen dat ik een verzamelaar ben. Álles heeft waarde, juist die dingen die ik op straat vind of andere ‘afgedankte’ spulletjes. De laatste tijd hoor ik steeds vaker mensen zeggen, ‘ik zal maar niets weggooien, want jij kunt bijna alles gebruiken. En weet je, ik word daar heel blij van, want door die verzamelingen lukt het steeds makkelijker om mensen ánders naar de werkelijkheid t laten kijken.

Buiten dat vind ik het een fijn idee dat je bijna alles kunt hergebruiken en een nieuw leven kunt geven.
Laatst waren er een aantal workshops waarin een groep mensen samen een stop-motion-filmpje ging maken. In die filmpjes kreeg van alles een nieuwe functie en bovendien kwam alles plots tot leven!

Op deze manier hoef je bijna niets meer weg te gooien en heb je ook nog eens veel minder afval! Denkend aan onze plastic-oceanen en – zeeën…; ik zal jullie de vreselijke foto’s besparen, maar hier is er eentje van een strand in Hawaï.

Heel ernstig, zeker als je bedenkt dat we op de werkplaats zulke mooie workshops mee doen.
Én weet je, je kunt er ook zo’n mooie rariteiten-foto’s of museumkastjes van maken.

Kwoot van de maand

‘neem altijd een notitieboekje mee en ik bedoel echt altijd’ Er zijn allerlei boekjes te koop.
(Boekjes met een bewaar-enveloppe in het omslag, hebben mijn voorkeur, want dan kun je de schatten die je onderweg tegenkomt goed opbergen). Maak in je tekenboekje iedere dag een tekening van een voorwerp dat bij je in de buurt ligt. Niet bang zijn: het hoeft niet mooi te worden, gewoon dóen. Als het schetsboekje vol is ben je trots!

Wist je dat je kortetermijngeheugen dingen maar drie minuten lang vasthoudt? Een idee kun je dus voorgoed kwijt zijn, tenzij je het hebt vastgelegd op papier.

Verliefde blik

Een tijdje geleden stond een artikel over ZONDER GUM in ‘Hallo’, krant van Horst aan de Maas. Mensen reageerden voorál ook op de foto die bij het artikel geplaatst was. En het tot stand komen van die foto is nou weer een leuk verhaal. Toen ik tegen de fotograaf vertelde dat ik niet meer weet hoe ik zal kijken en nerveus wordt als het lang duurt eer er een foto gemaakt wordt, zei hij dat ik maar verliefd naar hem moest kijken, dan werd het zéker een leuke foto. Dát was een lastige opdracht…. Totdat Jan (mijn levenspartner) achter de fotograaf ging staan. Dat is er vást de oorzaak van dat de krantenfoto geslaagd is…

Flinke opstopping

In het vorige blog had ik beloofd dat er voortaan op elke laatste vrijdag van de maand een nieuwe zou komen. Sorry lui, dat ik al meteen de eerstvolgende keer niet aan deze belofte heb voldaan. Ik zal ook meteen maar vertellen waarom dit zo is  gelopen: onze Teckel Tikus was plots ernstig ziek en moest met spoed geopereerd worden, waardoor ik alle ‘niet-super-dringende-zaken’ vooruit heb geschoven. Waaronder het blog dus. (Mijn marketingmakker heeft me een paar weken geleden nog het advies gegeven een blog in ’t vooruit’ te schrijven… Als ik het blog al had uitgeschreven en niet alleen in kernwoorden en foto’s op mijn kladblok had gezet, dan was ..) nou ja, je snapt het wel.

ZONDER GUM

Heb ik eigenlijk al eens verteld hoe het zo gekomen is dat de werkplaats ‘ZONDER GUM’ heet? Tijdens een zondagmiddag in januari van dit jaar, zaten Jan, Bram en ik aan de thee en waren woordspelletjes aan het doen over een eventuele naam voor de werk plaats. Ik had het erover dat de cursisten van de tekenles regelmatig tegen een nieuwe cursist vertellen dat: ‘je van Helmie geen gum mag gebruiken’. En ineens was daar ‘ZONDER GUM’. Want als je op de werkplaats bent, is alles oké, wie je bent, wat je doet, niets hoeft uitgegumd. Bovendien helpt het als je een stilleven opzet met tekenen, om alle lijnen die je tekent, te laten staan. Zodoende leer je steeds beter te kijken naar je eigen tekeningen. Dus het kastje dat naast de deur in de werkplaats hangt en waarop de kabouter staat (is overigens ook een gum) die de meegebrachte gummen in bewaring heeft, is geen grapje…

‘VERWONDERFOTO’S’

Weet je, als je wandelt, met of zonder hondje, en je kijkt naar de wereld om je heen zo ‘roendoemhauze’, ook al lijkt het soms alsof er nooit iets nieuws te zien is, tóch zou je eens kunnen proberen alles te bekijken alsof je het voor de eerste keer ziet. Met mijn telefoon op zak (lees: fototoestel) merk ik dat ’t lijkt alsof ik door andermans ogen naar mijn (leef-) omgeving kijk. Je gaat andere zaken waarnemen en zien. Dat heeft geresulteerd in onderstaande foto’s.

En dit is maar een klein deel van alles wat ik zag onderweg omdat ik van mezelf een keuze moest maken uit alle foto’s. En zo zie je maar weer, voor verrassingen hoef je maar tien minuten je huis uit te zijn.

HERFST

Men neme: enorm grote herfstbladeren, een fototoestel en zomaar een aantal gasten op de werkplaats. Zie hier welk een práchtige portrettengalerij er kan ontstaan:

WAAR IK BLIJ VAN WORD

Heb jij dat ook wel eens, dat je ergens zo door wordt geraakt en geïnspireerd dat je móet gaan tekenen of rommelen in je werkplaats / atelier? Toen ik laatst deze etalage zag, werd ik erg blij en ik wil graag laten meegenieten. Het is zo’n heerlijke, kleurige en met liefde ingerichte etalage. Daar kun je niet langslopen zonder ernstig blij te worden. En de gedachte die in me opkwam: ‘kom we moeten naar huis, ik moet aan de slag in het atelier’.

En van deze kleurexplosies word ik ook blij. Als ik bijvoorbeeld bij de action langs de viltstiften of klosjes garen kom, kan ik het bijna niet laten om er eentje aan te schaffen

DEPRESSIEVE KROONLUCHTERS ?

De kasteeltuinen in Aren heeft zich tot doel gesteld: meer kids op visite krijgen. Werkplaats ZONDER GUM gaat dan op stap met kratjes vol plastic doppen, ijzerdraad, lampen, snoeren en stekkers en nog meer. Samen met een aantal kinderen is er hard gewerkt aan de basis voor een kroonluchter. Helaas is het resultaat, door ernstig tijdgebrek, bij een ‘depressieve kroonluchter’ gebleven. (Met de belofte vanuit de kasteeltuinen, om volgend jaar een herkansing te krijgen). Ondanks het feit dat onze kroonluchter nog niet af was, hebben we ons aangenaam verwonderd over alle aandacht die er was, voor ons kleurrijke werk. Wij kregen namelijk vrijkaartjes om de licht-show (waarvan de kroonluchter een onderdeeltje was) te gaan zien en toen hebben we onder het genot van een warme chocomel, zittend aan een tafeltje in de grote kas waar de lampen hingen, allerlei complimenten in ontvangst genomen.

‘een goed begin is veel werk’

Verborgen talent

Nu ben ik anderhalve maand geleden in de wereld van ZONDER GUM gestapt en de ene dag lijkt het alsof dit al mijn hele leven zo is en het andere  moment denk ik: waar bén ik mee begonnen… Een goed begin is het hálve werk, maar vooral ook véél werk. Er komen allerlei dingen op mijn pad, die ik van te voren niet had kunnen bedénken. Ik ga je meenemen in een dag uit mijn leven. Denk bijvoorbeeld eens aan boekhouden; ik word daar nog steeds niet blij van, ook al gaat het nu écht over mijn eigen bedrijfje. Élk bonnetje inplakken, inboeken en dan snel de klapper weer dicht. Of bijvoorbeeld ingaan op een uitnodiging voor een startersbijeenkomst. Als creatief ondernemer vind ik dan écht geen aansluiting. Al was het alleen al vanwege mijn kledingkeuze en die van de meeste aanwezigen op die bijeenkomst, die mijlenver uit elkaar ligt….

En dan denk ik: “júíst jullie zouden jezelf vást en zeker kunnen verrassen als je met potlood en papier of met plastic ‘afval’ aan de slag gaat. Ik kan me heel goed voorstellen dat bijvoorbeeld je collega’s een stukje van jou zien dat ze nog niet kenden. (met ‘jullie’ bedoel ik trouwens mensen die voor hun beroep vooral in hun hoofd en aan hun computer zitten en werken).

 ‘richt de wereld in, naar je eigen zin’

Al mijn hele leven ben ik fan van Pippi Langkous, omdat ze zo stoer is. Een van haar uitspraken die mijn favoriete is geworden luidt : “ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Je zou kunnen stellen dat die uitspraak goed past bij ZONDER GUM en bij mijn plan om met mijn eigen bedrijf te starten.

Vorig jaar waren we in Zweden en toen ging ik naar huis met het mooiste souvenir dat ik me kon wensen: een mascotte in de vorm van Pippi. Sindsdien zit ze niet alleen in mijn hoofd, maar ook in mijn tas of ligt ze (nét als nu) op mijn werktafel.

Een tijdje geleden riepen een paar kinderen mij na toen ik langsfietste en wel de volgende woorden: ‘heeeej Pippieieieie, waar ga jij naar toe?’ Ik voelde me eigenlijk wel gevleid, dat ik vergeleken werd met mijn idool. Naderhand denk ik dat het vooral door mijn ‘maillot-uit-één-stuk-met-twee-verschillende-benen’ kwam….

Tabletjes tegen de-ziekte-van-ja-maar’

Betrap jij jezelf er weleens op dat je beren op de weg ziet? Er is weinig dodelijker voor je creativiteit dan eerst te bedenken waarom iets onmogelijk is. Probeer in je leven een aantal regels van creatief denken uit: ga nooit ‘ja maar’ antwoorden, maar beter kun je ‘ja en’ zeggen. (wist je trouwens dat er bij werkplaats ZONDER GUM –tegen een kleine vergoeding-,  tabletjes verkrijgbaar zijn die helpen tegen ‘de-ziekte-van-ja-maar’ of ‘de-ziekte-van-misschien’?)

Zo borduur je voort op een idee zonder dat je eerst de ónmogelijkheden belicht.
(À propos borduren… laatst heb ik een dag gespendeerd aan het pimpen van het hekwerk waar ik tegen aankijk richting Stationsstraat. Tis een beginnetje van een veel groter borduurwerk, waarvoor ik nog op zoek ben naar medeborduurders en garen).   Ennuhm…soms stopt er iemand om foto’s te maken..)

hansaplast

Natuurlijk heb ik, nét als alle starters, af en toe een tegenslag te verwerken. En loop ik aan tegen dingen die niet gaan zoals ik wil.  Soms bekruipt me het gevoel van onzekerheid en onrust dat het niet gaat lukken… Gelukkig ben ik niet zo bang om onderuit te gaan en me gewoon weer te focussen op dát waarom ik gestart ben: mijn innerlijke drive om mensen hun eigen creativiteit te laten hebben of te laten herontdekken. Want mijn stokpaardje zegt: ‘zonder creativiteit is de wereld heel ‘zaaaai’. Mét creativiteit wordt het makkelijker om tegenslag om te draaien naar positiviteit en kracht, ontstaat sneller iets nieuws of iets leuks, je wordt gewoon blijer. Dus moraal van dit verhaal: pleister drop en vort!!

Gastenboek

Laatst ging ZONDER GUM een dagje buiten de deur en wel naar de open dag bij boerderij ‘aandenHerenbosweg’. Daar is met hulp van alle bezoekers een wel heel speciaal gastenboek gemaakt.

Elke bezoeker zette zijn handtekening op een levensgroot varken uit kunststof. Ik  vond het grappig te zien, dat mensen die elke dag met varkens en ander vee werken, niet met blote hand in de verf durfden….

Zo’n anderhalve week geleden trokken we weer de stoute schoenen aan. Uiteraard ’s avonds, want dan is er minder fietsverkeer en niet onbelangrijk: tis donker.

Terwijl we de juiste plek gingen bekijken, kwam er een politie-auto langs en daar stonden wij dan, in reflecterende vestjes met een bezem in de hand, om elf uur ’s avonds op de stationsstraat in Hegelsom. Oeps… Maar de politie reed door, dus toen konden wij met een gerust hart de straat stofvrij maken en de stickers op straat plakken.

Het OP-festival

Bij het OP-festival afgelopen zondag in Horst, had Pad-Xpress een straatje gereserveerd speciaal voor kinder-activiteiten. Daarvoor heb ik alle ezels en andere tekenmaterialen uit de werkplaats verplaatst naar Horst. Die middag hebben tientallen kids zich heerlijk uitgeleefd op een vers vel papier en getekend (sommigen die het durfden met de ogen dicht) op het ritme of de melodie van de muziek die er op het hoofdpodium te horen was. 

De onbevangenheid en het enthousiasme van kinderen is voor mij altijd weer erg aanstekelijk en inspirerend. Dat is iets wat de meesten van ons ergens ‘onderweg’ zijn kwijtgeraakt en moeten her-veroveren. En héb je dat onbevangene weer gevonden,dan is de winst, je gaat je weer verwonderen.

Onderwijsmateriaal als bron van inspiratie

Intussen is de tekencursus weer gestart op maandagmorgen en maandagavond. Midden tussen de roerige wereld van workshops, is daar dan toch altijd de tekencursus. In alle rust zijn de cursisten twee-en-een-half-uur bezig met ‘t tekenen van een stilleven.

En nu hebben we de beschikking over de-best-stilzittende-modellen die je je maar kunt bedenken: we kunnen putten uit het voormalige onderwijsmateriaal van PETC+: van een vos tot een hermelijntje en van een koolmeesje tot een albino-mol, allerlei opgezette dieren die we in alle rust kunnen bestuderen en natekenen. De meest ideale modellen…

– Helmie

Wat een prachtige dag, de opening van ZONDER GUM. Iedereen super bedankt die bijgedragen heeft aan deze dag. Het is voor mij moeilijk in woorden uit te drukken, gelukkig hebben we de foto’s nog… Kijk en geniet!

Helmie