Nieuw leven

Niks weggooien

Iedereen die op de werkplaats van ZONDER GUM  of op het atelier bij mij thuis komt, weet intussen dat ik een verzamelaar ben. Álles heeft waarde, juist die dingen die ik op straat vind of andere ‘afgedankte’ spulletjes. De laatste tijd hoor ik steeds vaker mensen zeggen, ‘ik zal maar niets weggooien, want jij kunt bijna alles gebruiken. En weet je, ik word daar heel blij van, want door die verzamelingen lukt het steeds makkelijker om mensen ánders naar de werkelijkheid t laten kijken.

Buiten dat vind ik het een fijn idee dat je bijna alles kunt hergebruiken en een nieuw leven kunt geven.
Laatst waren er een aantal workshops waarin een groep mensen samen een stop-motion-filmpje ging maken. In die filmpjes kreeg van alles een nieuwe functie en bovendien kwam alles plots tot leven!

Op deze manier hoef je bijna niets meer weg te gooien en heb je ook nog eens veel minder afval! Denkend aan onze plastic-oceanen en – zeeën…; ik zal jullie de vreselijke foto’s besparen, maar hier is er eentje van een strand in Hawaï.

Heel ernstig, zeker als je bedenkt dat we op de werkplaats zulke mooie workshops mee doen.
Én weet je, je kunt er ook zo’n mooie rariteiten-foto’s of museumkastjes van maken.

Kwoot van de maand

‘neem altijd een notitieboekje mee en ik bedoel echt altijd’ Er zijn allerlei boekjes te koop.
(Boekjes met een bewaar-enveloppe in het omslag, hebben mijn voorkeur, want dan kun je de schatten die je onderweg tegenkomt goed opbergen). Maak in je tekenboekje iedere dag een tekening van een voorwerp dat bij je in de buurt ligt. Niet bang zijn: het hoeft niet mooi te worden, gewoon dóen. Als het schetsboekje vol is ben je trots!

Wist je dat je kortetermijngeheugen dingen maar drie minuten lang vasthoudt? Een idee kun je dus voorgoed kwijt zijn, tenzij je het hebt vastgelegd op papier.

Verliefde blik

Een tijdje geleden stond een artikel over ZONDER GUM in ‘Hallo’, krant van Horst aan de Maas. Mensen reageerden voorál ook op de foto die bij het artikel geplaatst was. En het tot stand komen van die foto is nou weer een leuk verhaal. Toen ik tegen de fotograaf vertelde dat ik niet meer weet hoe ik zal kijken en nerveus wordt als het lang duurt eer er een foto gemaakt wordt, zei hij dat ik maar verliefd naar hem moest kijken, dan werd het zéker een leuke foto. Dát was een lastige opdracht…. Totdat Jan (mijn levenspartner) achter de fotograaf ging staan. Dat is er vást de oorzaak van dat de krantenfoto geslaagd is…